Το να είσαι πατέρας δεν είναι ένας ρόλος που αναλαμβάνεις προγραμματικά να τον διεκπεραιώσεις ανάλογα με τις δυνατότητες σου και τα προσόντα σου. Είναι ζωή. Όπως ζωή είναι να είσαι άντρας, να ερωτεύεσαι και ο έρωτας σου να σού δίνεις καρπούς που λέγονται παιδιά. Είναι φύση εξελισσόμενη και συνεχώς αναπροσαρμοζόμενη στα νέα δεδομένα της νέας ζωής-της ερωτικής ζωής γενικά. Ο άντρας που ζει στο καρπερό περιβάλλον του έρωτα δεν χρειάζεται υποδείξεις για το τί θα κάνει με τους καρπούς του έρωτα του-έχει κι αυτός ένστικτο και ξέρει τί πρέπει να πράξει στις νέες, φορτωμένες με καινούργιες απαιτήσεις, συγκυρίες. Τού συμβαίνει αβίαστα και φυσικά όσο και το ερωτικό περιβάλλον που τις γέννησε.