05.07.2017
03.07.2017
03.07.2017
03.07.2017
02.07.2017
01.07.2017
01.07.2017
30.06.2017
30.06.2017
30.06.2017
29.06.2017
29.06.2017
• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
•
Αλέξανδρος Σύρρος | 05.07.2017
•
Panos Dodis | 05.07.2017
•
Georgia Drakaki | 05.07.2017
•
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
•
https://www.papodehomem.com.br/casais-que-deram-errado-no-cinema-mostram-a-nossa-fragilidade-diante-de-relacionamentos
Λίθιο
Στην τρίτη λυκείου για περίπου τέσσερις μήνες μελετούσαμε τη Σονάτα του Σεληνόφωτος του Γ. Ρίτσου στη λογοτεχνία κατεύθυνσης, αν δεν κάνω λάθος. Ήταν από τις λίγες φορές που το μάθημα ξεπερνούσε την τυπολατρία της παράδοσης, του καταποντισμού ανάμεσα σε κοινές ερμηνευτικές προσπάθειες των στίχων, τον κατακερματισμό ενός ποιήματος που γράφτηκε για να γεννήσει ιδέες, παρέες και συναισθήματα, αλλά έγινε τεκμήριο αριστείας.
Η καθηγήτρια μας μιλούσε για την μοναξιά της γυναίκας του ποιήματος. Κάτι τέτοιο. Εγώ είχα αισθανθεί τη μοναξιά της μέσα από τον έρωτα που ένιωθε για τον νεαρό άντρα είτε επρόκειτο να εκτονωθεί είτε όχι. Άλλωστε σε εκείνο το σημείο του ποιήματος όλα τα ενδεχόμενα ήταν ανοιχτά. Όπως και στη ζωή, έτσι και στη ποίηση κανείς δεν γνωρίζει τι θα φέρει η επόμενη αράδα. ‘Έτσι, συμβαίνει στα καλογραμμένα σενάρια, στα καλογραμμένα βιβλία και στις καλοβαλμένες ζωές. Η καθηγήτρια δίδασκε τη δική της ερμηνεία, εγώ είχα τη δική μου. Με διόρθωσε, αλλά εγώ θεώρησα πως δεν κατάλαβε. Αυτή η γλυκιά έπαρση που ένιωσα εξαιτίας της υπεροχής του κρυφού νοήματος, της επικοινωνίας με τον ποιητή και τη κρυφή του σκέψη που για μένα ήταν πρόδηλη ήταν από τα πιο υπέροχα, ανεξάντλητα συναισθήματα. Ό,τι ο έρωτας είναι μοναχικό συναίσθημα. Ουσιαστικά, ποτέ δεν μπορείς να ικανοποιήσεις την ακόρεστη επιθυμία της κατάστασης αυτής. Είναι ένα διαρκές γδάρσιμο. Σε αντίθεση με την ποίηση που κοινωνεί σαρκικά και πνευματικά τα πάντα.
Όμως, το χημείο ενός ζευγαριού είναι εντελώς διαφορετικό. Τίποτα δεν μπορεί να διευκρινιστεί -παρά ανάμεσα στους δύο ανθρώπους που πραγματοποιούν το δικό τους μοναδικό μοίρασμα. Μόνο εκείνοι γνωρίζουν, μόνοι εκείνοι ξέρουν. Οι άλλοι μπορεί να φανταστούν, να εικάσουν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αγγίξουν την τελειότητα της επικοινωνίας. Βέβαια, η σπανιότητα της δυαδικής αυτής σύνδεσης δεν χρειάζεται τεκμήρια και αποδείξεις. Ούτε καν για τους ίδιους του όλου αυτού. Η αυθεντικότητα αυτή συμβαίνει στους τυχερούς οξυδερκείς που έχουν τη δυνατότητα του απείρου, της ένωσης και ίδρυσης. Τίποτα ρομαντικό. Ωμή πραγματικότητα γυρισμένη μέσα έξω από τις ραφές.