[Το Λιμπρέττο]

 

 Ο άρχοντας Μενουέτος ανησυχεί και μένει άυπνος, επειδή η εξουσία του κινδυνεύει από τους Μπελκάντους.Είναι πιστός στους Γιαχού, υπέγραψε μαζί τους συνθήκες, αλλά τις τήρησε διαλέγοντας τις βιαστικές και τις άμεσες λύσεις. Και τώρα, η Φυλή του υποφέρει και έρχονται οι γιορτές στο δάσος της Μνησικακίας και δεν έχει νούφαρα να τους προσφέρει.

 

(Στίχοι 1-62: ο καλός αγωγιάτης το σαμάρι γυαλίζει... έως τιριτόμπα, τιριτόμπα/ μ΄έβαλαν και σέρνω μπόμπα)

 

Μπαίνουν οι πιστοί του Σύμβουλοι, ο Φαηλαρμόδιος και ο Χρυσανθογείτων και τον παρηγορούν. Πρέπει να ποτίσει με αφιόνι τον λαό του και να αφήσει τον καθρέφτη-καθρεφτάκι, που του χάρισαν οι Γιαχού στην τελετή του Λουτήρος, για να μπουν οι Μπελκάντοι στο ανάκτορο και να τους καταγγείλει πως του τον έκλεψαν.

 

(Στίχοι 63- 124: Ομού και σουξουμού/οι πειρατές του στοχασμού έως είναι οι Γιαχού απανταχού/ και θα τρομάξουν την Χουχού/ που αρμενίζει αλλαχού)

 

Ο Μενουέτος πείθεται και διατάσσει να του φέρουν τον καθρέπτη καθρεπτάκη, όπου αποχαιρετά το είδωλό του λυπημένος, αλλά αισιόδοξος. Βγαίνοντας, του πέφτει από το θυλάκιο μια λίστα με κατάρες, ο κατάδεσμος που του εμπιστεύτηκε ο δαίμων Χαρδουβέλ και φανερώνει τα σχέδιά του.

 

(Στίχοι 125-222: Σκληρά μιλήσατε, μπρατίμια έως κι αν φανεί πως σας πιέζω/θα την βρείτε απ΄τον Γλέζο)

 

Ιντερμέδιο. Ο Καθρέπτης ζωντανεύει και προλέγει τα μέλλοντα. Ο Μενουέτος θα σωθεί η θα χαθεί, ανάλογα με την πρώτη μορφή Μπελκάντου που θα καθρεφτιστεί επάνω του.

 

(Στίχοι 223-299: Με κουκούλι από μετάξι/θα σκεπάσω όποιον κοιτάξει  έως αλλαντάλλα φιλελέδες /που πατούν τους κατηφέδες)

 

Αντιπροσωπεία Γιαχού (Σεμπλόν ο μάγος, Λαγκάρντια η Κλωθώ, Ντράγκι ο Φύλαξ) αναμένουν τους ηγέτες των Μπελκάντων. Μπαίνει ο Ζωηρός Μπαρούφ, που φοράει τα ρούχα του ανάποδα καθώς φοβάται το μάτιασμα, αφού ανήκει στην Φυλή των Τροβαδούρων, βρίσκει τις κατάρες του Χαρδουβέλ και σπάει τον καθρέφτη, τάχα παραπατώντας. Οι Γιαχού τον εκλαμβάνουν ως διαπραγματευτή. Γίνεται ο γάμος  που ενώνει την Φυλή του Κουτρούλη με την Φυλή που γεννά Προέδρους της Βουλής. Τα θραύσματα του καθρέφτη τα παίρνουν οι Μπελκάντοι και συνεννοούνται μεταξύ τους βγάζοντας αναρίθμητες selfie. Δεν τους φτάνει το πάλκο και απλώνονται στις θέσεις των θεατών, που φεύγουν πανικόβλητοι από το κτήριο. Την παράσταση κλείνει η επιστροφή του ξοάνου του Ήρωος Φωτοπούλ της Φυλής των Αδιστάκτων που οι πάντες προσκυνούν.Ο Μενουέτος δοκιμάζει να επιστρέψει, τον τρομάζει ο Φωτοπούλ και αποχωρεί.Από τα παρασκήνια ακούγεται το Χορστ Βέσσελ από την φυλή των Ακεφάλων και ανταύγειες από φωτιές στο δάσος της Μνησικακίας.

 

(Στίχοι 300-600: Μπελκάντους δε βλέπω/είστε βέβαιοι πως παίζουμε/στη σωστή όπερα; έως και βάλτε τον Ξυδάκη/ να μοιράσει το ξυδάκι)