• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
Panos Dodis | 05.07.2017
Georgia Drakaki | 05.07.2017
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
Πουλομάνα ταϊζει νεοσσό κούκκου που έχει ήδη φάει τα γιαβράκια της...
Ένα πουλί και δέκα τσόνια
Πάνος Θεοδωρίδης | 19.12.2014 | 05:56
Τον τίτλο τον άκουσα πριν δεκαπέντε χρόνους στα Γρεβενά.
 
Από το ΠΑΣΟΚ του 2009, ένα μεγάλο ποσοστό διέρρευσε προς τον Σύριζα. Προϋπήρξε μια δημοσκοπικά αποτυπωμένη πρώτη καταφυγή, του 2007, που την κλώτσησε ο Αλαβάνος.
 
Κι από την Νέα Δημοκρατία γεννήθηκαν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.
 
Για την ώρα ,ο Μητσοτάκης προσπαθεί να καταφέρει με τους δώδεκα του Καμμένου και ένεση άλλων οκτώ μουστερήδων, την σύμπηξη μιας κεντροδεξιάς πλειοψηφίας, χωρίς να χρειαστεί τους 16 της Χρυσής Αυγής.
 
Αλλά υπάρχει και κάποια άλλη ισχνή εκδοχή:
 
Ως το 2011, το ΠΑΣΟΚ δεν είχε υποστεί πολλά, διότι ήταν κυβέρνηση, έστω κυβέρνηση που η βάση του «έβραζε» από θυμό ή έλιωνε από αμηχανία.Αλλά επί δύο χρόνια, το τοξικό καϊμάκι της εξουσίας,σφυρηλάτησε μερικές επιλεκτικές συγγένειες και μια ατμόσφαιρα νοσταλγίας για την περίοδο πριν το Καστελόριζο.
 
Ας αφήσουμε τώρα τις κορόνες και ας μιλήσουμε για βουλευτές.
 
Η εξέλιξη των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ μετά το 2011 και ιδίως μετά το 2012, έχει ενδιαφέρον. Μερικοί άντεξαν το πρώτο μνημόνιο και άρχισαν να φυλλορροούν επί Παπαδήμου.
 
Άλλοι έγιναν ανεξάρτητοι,με σαφή συμπάθεια προς τον Σύριζα, άλλοι τόλμησαν και κατέβηκαν με τον Σύριζα και κατέχουν βουλευτικές του έδρες.
 
Προφανώς, δεν λειτούργησαν ως ομάδα, μέσα στον Σύριζα, παρά τις καταγγελίες από την «Ίσκρα».
 
Αλλά η διαρροή ήταν από δύο ή τρία ραγίσματα.
 
Έφυγαν στελέχη που είχαν καίριες θέσεις επί Παπανδρέου και μετά δεν πολιτεύτηκαν, προτιμώντας να περιμένουν.
 
Έφυγαν πιστοί του Παπανδρέου από αντιβενιζελισμό.
 
Αν η ομάδα Παπανδρέου ανατείλει, τι γίνεται;
 
Χρήσιμο να ασχοληθούμε, για να περάσει η ώρα, με την χαρακτηριστική κεντρώα παρενδυσία,αυτή που χαντάκωσε την άλλοτε κραταιά Ένωση Κέντρου το 1965.
 
Θυμίζω λοιπόν.
 
Το λεγόμενο «χρονικό της αποστασίας» ήταν ένα λαγήνι που άργησε να γεμίσει, καθώς χρειάστηκε να προταθούν τρεις αντικαταστάτες του τότε πρωθυπουργού.
 
Σε όλο το διάστημα αυτής της ζωντανής κόλασης, η διοίκηση των δρόμων ήταν αποκλειστικά στα χέρια του Παπανδρέου.
 
Αλλά η Αυλή, που πριμοδότησε έναντι κάποιων εγγυήσεων τη νίκη της Ένωσης Κέντρου,δεν χαμπέριζε από το «πεζοδρόμιο».
 
Όταν προσπάθησε να περάσει ως πρωθυπουργός ο Νόβας, έφυγαν από την Ένωση Κέντρου 25 βουλευτές. Η Ένωση Κέντρου, παραμονές της κρίσης είχε 171. Ο Νόβας έμεινε υποψήφιος από την 15η Ιουλίου έως την 4η Αυγούστου.
 
Ο Παπανδρέου κατάλαβε πως η μόνη του ελπίδα ήταν να συγκρατήσει 151 βουλευτές.
 
Έκανε πολλές προσπάθειες συσπείρωσης και χαρακτηριστικά έστειλε τον Τσιριμώκο στη Θεσσαλονίκη, όπου το παλαιό στέλεχος της κυβέρνησης του βουνού, κατήγγειλε την «αποστασία».
 
Η Αυλή επέμενε και έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Στεφανόπουλο. Πιό έμπειρος αυτός, έκανε κάτι που φαινόταν έντιμο: στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ένωσης Κέντρου παρουσιάστηκε και ζήτησε εκείνη να αποφασίσει άν θα έπρεπε να γίνει πρωθυπουργός. Η ομάδα είχε 171-25=146 μέλη.
 
Αλλά στην μάζωξη του Στεφανόπουλου ήρθαν 139 και μόνον 113 αποφάσισαν να μη ψηφίσουν τον Στεφανόπουλο, που  «πειθάρχησε» και κατέθεσε την εντολή.
 
Στην ουσία μετρήθηκε το εύρος των πιθανών διαρροών.Ανιχνεύτηκε ήδη ένα τρομακτικό κενό.
 
58 βουλευτές του Κέντρου, είτε αποσχίστηκαν, είτε καιροσκοπούσαν.
 
Όταν προτάθηκε (ώ της έκπληξης) ο Τσιριμώκος,  έφυγαν από την Ένωση Κέντρου άλλοι δύο.Έφυγε κι αυτός από το παιχνίδι, καταφέρνοντας να κερδίσει μόνον 135 ψήφους.
 
Στο τέλος,προτάθηκε πάλι ο Στεφανόπουλος και τα κατάφερε στις 17 Σεπτεμβρίου.Οι 131 ψήφοι του Νόβα έγιναν  135 του Τσιριμώκου και  152 με τον Στεφανόπουλο και άρχισε η εποχή που κατέληξε με τα πολλά στην δικτατορία, αφού άλλαξε πάλι η κυβέρνηση δυο φορές.
 
Αναλογικές (και μη ψηφιακές) εκτιμήσεις:
 
Ισχνή,ελάχιστα πιθανή, αλλά μακρινά πιθανή, είναι η αναζήτηση, ο εντοπισμός και η μεταστροφή, ελάχιστων βουλευτών του Σύριζα, που σε συνδυασμό με ελάχιστους ανεξάρτητους βουλευτές, θα φέρουν την δυνατότητα να υπάρξουν όχι 160, αλλά 165 βουλευτές.
 
Τότε, με τους 16 της Χρυσής Αυγής, γίνονται 181 στην Τρίτη ψηφοφορία.
 
Αν τους «κάτσει» η αποδημία Καμμένου υπέρ της Προεδρίας, τότε πρέπει να υπάρξουν όχι πέντε, αλλά τουλάχιστον οκτώ παραπάνω «ναι» από τον εσμό των ανεξαρτήτων. Αλλά ο  Μητσοτάκης επιμένει στους ΑΝΕΛ, επειδή η μη αξιοποίηση της Χρυσής Αυγής θα ήταν καλό να καθυστερήσει, μήπως και την απορροφήσουν αργότερα ολόκληρη.
 
Και η πρόφαση μπορεί να είναι η επαναφορά του Γιώργου Παπανδρέου στην κονίστρα. Αν καταφέρει να προκαλέσει έως τα Χριστούγεννα την σύσταση μιας μικρής ομάδας βουλευτών που τον πιστεύουν,η κυβέρνηση θα παλέψει με πολλές πιθανότητες επιτυχίας, να φλερτάρει με το δίπορτο ΑΝΕΛ ή ΧΑ.
 
Λέμε  τώρα: τρεις η τέσσερις από το σημερινό ΠΑΣΟΚ (άνευ σημασίας για την τελική ψηφοφορία) δύο ή τρεις από τους ανεξάρτητους βουλευτές και η πεντάδα να συμπληρωθεί από αιφνιδίως ανησυχούντες βουλευτές που εξελέγησαν με τον Σύριζα, αλλά η μισή τους καρδιά βρίσκεται στον Γιώργο που αγαπούσαν μιά φορά.
 
Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, που αντιμετωπίζει ολική έκλειψη σε επικείμενες εκλογές, θα ανεχτεί την ελαφρά διαρροή. Ο Σύριζα θα εξαγριωθεί, αλλά όχι πολύ, αφού η δεξαμενή των ψήφων του βρίσκεται κυρίως στο αρχαίο ΠΑΣΟΚ, άν και όχι αποκλειστικά.
 
Αν γίνουν φασαρίες και βγει ο κόσμος στους δρόμους,υπάρχει μπόλικη έτοιμη κατασταλτική δύναμη επέμβασης, βούτυρο στο ψωμί των «ρυθμιστών».
 
Έτσι όπως τα υποθέτω, η κυβέρνηση από τα δεξιά της θα είναι μπετόν, και η μικρή προσθήκη πέντε βουλευτών από την περιοχή του Κέντρου ,μπορεί να θεωρηθεί και «διεύρυνση»
 
Μοναδική και απίστευτα οχληρή για την κεντροδεξιά αρνητική συνέπεια, είναι πως μετά τον Ιούνιο του 2016, βρέξει – χιονίσει, στις εκλογές θα μετράει μονοψήφια ποσοστά.
 
Αλλά ο κερδισμένος χρόνος  δεκαοχτώ μηνών,μπορεί να φέρει και λάχανα και παραπούλια και πουλιά και δέκα τσόνια.