05.07.2017
03.07.2017
03.07.2017
03.07.2017
02.07.2017
01.07.2017
01.07.2017
30.06.2017
30.06.2017
30.06.2017
29.06.2017
29.06.2017
• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
•
Αλέξανδρος Σύρρος | 05.07.2017
•
Panos Dodis | 05.07.2017
•
Georgia Drakaki | 05.07.2017
•
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
•
Οι λέξεις που γράφονται
Oι λέξεις που γράφονται
δεν θα σου πουν ποτέ την αλήθεια,
όχι μόνο επειδή αυτή δεν υπάρχει στ' αλήθεια,
αλλά επειδή κι εκείνες είναι οι ίδιες που έχουμε
για μιαν ολόκληρη ζωή,
οι ίδιες όταν είμαστε είκοσι πέντε
οι ίδιες κι όταν είμαστε σαράντα πέντε
οι ίδιες κι αν θα φτάσουμε ποτέ εξήντα πέντε,
ενώ αν μας ενδιέφερε ποτέ μια κάποια ακρίβεια
στην αποτύπωση όσων νιώθουμε και σκεφτόμαστε,
θα έπρεπε να τις αλλάζουμε κατ' ελάχιστον κάθε μέρα,
γιατί δεν είναι είναι κάθε μέρα ίδια με την προηγούμενη,
οπότε πώς να είναι οι λέξεις της,
γιατί κάθε μέρα που περνά
κάποιον μπορεί να τον καθιστά ολοένα και πιο παρόντα
και κάποιον άλλον ολοένα και πιο απόντα,
κάποιον ολοένα πιο σήμερα και αύριο
και κάποιον άλλον ολοένα πιο χθες,
και δεν γίνεται και ο ένας και ο άλλος
να πρέπει να χρησιμοποιούν τις ίδιες ακριβώς λέξεις
για την παρουσία και την απουσία,
για την εγκατάσταση και την εξαφάνιση,
για το γράψιμο και το σβήσιμο,
ή αν όχι για το σβήσιμο, πάντως για τον εκτοπισμό,
ή αν όχι για το γράψιμο, πάντως για τον λόγο τον προφορικό,
ή αν όχι για αυτόν, για τα χαμόγελα και τα βλέμματα
και όλα εν πάση περιπτώσει τα ανθρώπινα σήματα,
που, ναι, αλλάζουν κατ' ελάχιστον κάθε μέρα
κι ενίοτε και μέσα στην ίδια μέρα,
γιατί σε αντίθεση με τις λέξεις που γράφονται,
τα χαμόγελα και τα βλέμματα που αγαπούν
θα λένε πάντα την αλήθεια,
που ακόμη κι αν δεν υπάρχει στα αλήθεια,
υπάρχουν οι μέρες που βρίσκονται όσο πιο κοντά της γίνεται,
οι μέρες που για άλλους πέρασαν για πάντα
και για άλλους τώρα αρχίζουν
κι έτσι αυτοί χαμογελούν
κι έτσι αυτοί βλέπουν
κι έτσι, ναι, όλα είναι καλά
στο καταφύγιο των γραμμένων λέξεων,
που δεν γράφονται ποτέ για κανένα τώρα,
που δεν γράφονται ποτέ για να χωρέσεις εσύ,
γράφονται πάντα σαν να μην αφορούν μόνο εσένα,
γράφονται πάντα για να έρχονται και να χωρούν
οι ξένοι,
οι ολότελα ξένοι,
εκείνοι που δεν τους νοιάζει για τι ακριβώς μιλάς,
γιατί θα βρουν να χωρέσουν για κάτι δικό τους,
τους το επιτρέπει ακριβώς
η κοινοχρησία των γραμμένων λέξεων,
που ποτέ δεν θα σημάνουν τι νιώθω εγώ απόψε,
γιατί δεν μου δόθηκαν ποτέ τέτοιες λέξεις,
ολόδικές μου
και μόνο αποψινές.
