• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
Panos Dodis | 05.07.2017
Georgia Drakaki | 05.07.2017
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
(Wikimedia Commons)
Από την Ακρόπολη στη Ράνα Πλάζα
Θωμάς Ξωμερίτης | 17.02.2017 | 08:12
Στενός κι ασφυκτικός ο χώρος ανάμεσα σε κοινοτοπίες περί μαρμάρων και ουσίας του χαρακτήρα του χώρου της Ακρόπολης, από τη μία, και τις επίσης κοινότοπες κατηγορίες για αρτηριοσκληρωτικούς αρχαιολόγους και για ελληναράδες των σκυλάδικων που θυμούνται την πολιτιστική κληρονομιά μόνο ως αντίδραση σε κάθε πνοή ανανέωσης που φυσάει από τα δυτικά, από την άλλη. Δεν με εξόργισε η απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου ούτε με πρόσβαλε η πρόταση του οίκου Gucci για επίδειξη μόδας στην Ακρόπολη. Αλλά, για να απλώσουμε λίγο τη σκέψη, για να δώσουμε στους εαυτούς μας περιθώριο για κάτι παραπάνω, κάτι πιο κοντά στα παγκόσμια δρώμενα, ας το έψαχνε κάποιος, ας κοίταζε που ράβει και φτιάχνει τσάντες και παπούτσια ο Gucci. Ας υπήρχε κάποιο επιχείρημα ότι δεν εκμεταλλεύεται ή δεν επωφελείται εργασίας με άθλιους μισθούς στο Μπαγκλαντές, όπου η κατάρρευση σάπιων εργοστασίων σκοτώνει χιλιάδες, στην Καμπότζη ή κάπου αλλού σ’ εκείνα τα ελεεινά μέρη. Ή ας υπήρχε αντεπιχείρημα. Και ας συνυπολογιζόταν. Κι αν το πόρισμα ήταν θετικό, ας υπήρχε ειδική μνεία στις καλές εταιρικές πρακτικές της εταιρείας, ας χρυσώναμε το χάπι της θετικής απόφασης με μπλα μπλα Παρθενώνα που έδωσε δημοκρατία στον κόσμο η οποία δημοκρατία συνδέεται μ’ αυτές τις καλές πρακτικές. Ή αν δε δινόταν έγκριση, ας λέγαμε ότι συνυπολογίστηκαν οι καλές πρακτικές αλλά λυπούμαστε όχι - έτσι απλά. Και στην περίπτωση που οι πρακτικές είναι ελεεινές ας σχετίζαμε την απόρριψη της πρότασης με αυτές, ότι όντως δεν συνάδουν με το χαρακτήρα του χώρου.
 
Έτσι δε θα βαριόμουν κι εγώ, θα υπήρχε κάποιο ενδιαφέρον στο ότι δεν σκεφτόμαστε σε συνθήκες κλειστοφοβίας. Και θα χαιρόμουν ότι η Ακρόπολη μπορεί να δώσει ουσιαστικό στίγμα στο σύγχρονο κόσμο, ότι μπορεί να συνδεθεί, ότι έχει να πει κάτι πέρα από ξεθωριασμένα λευκά μάρμαρα.